Kurs odbywać się będzie w formie stacjonarnej.

Cele kursu

(i) zaznajomienie słuchaczy z tradycyjną problematyką etyki, metaetyki i aksjolingwistyki jako subdziedzin filozofii analitycznej, kształtujących współczesną kulturę normatywną; (ii) uczulenie na anarchizm semantyczny w potocznej świadomości i praktyce językowej w odniesieniu do zagadnień etycznych oraz na istotność precyzyjnego wypowiadania się w normatywnym dyskursie społecznym

Tematyka kursu

1. Język etyki: podstawowa terminologia i typy wypowiedzi

1.1. Zagadnienie prawdy w etyce

1.2. Rys historyczny: etymologia „etyki” i „moralności”

1.3. „Dobry” a „słuszny”

2. Struktura teoretyczna etyki filozoficznej
3. Metaetyka: logiczna specyfika i dyscyplina wnioskowań normatywnych

3.1. Metajęzyk i supozycje

3.2. Performatywy (wypowiedzi sprawcze)

4. Normatywistyka: determinanty 'normalności' i regulatywność kultury
5. Wstęp do aksjolingwistyki. Teoretyczne założenia normatywnej narracji istnienia świata

5.1. Interpretacja, narracja, metaforyka

6. Zagadnienia skorelowane: np. relatywizm moralny, personalizm humanistyczny etc.

6.1. Normatywne sytuacje graniczne, wątpliwości i pytania otwarte

Efekty uczenia się

Uświadomienie odbiorcom specyfiki, paradoksów i intelektualnych pułapek etyki. Ukazanie kształtowania się kreatywizmu  poznawczego w historii filozofii języka oraz tworzenia się problematyki etycznej w społecznych działaniach językowych. Po kursie, słuchacz  powinien ze zrozumieniem posługiwać się rozróżnieniami pojęciowymi współczesnej etyki kulturowej i być kompetentny w rozumieniu niuansów znaczeniowych perswazyjnych pojęć używanych w publicznym dyskursie normatywnym oraz potrafić zidentyfikować nieprawidłowości argumentacyjne obecne w tymże dyskursie.

Metody pracy

Wykład konwersatoryjny (forma wykładowo-dialogowa); schematy koncepcyjne na diagramach; narracja w formie 'eseju' z odwołaniami do generalnego uczestnictwa w kulturze wysokiej. Analiza typowych sytuacji aksjo-decyzyjnych oraz kazusów.