Od żetonu do emocji – historia kulturowa grania w Polsce i nie tylko

Cele kursu

Ukazanie gier wideo jako istotnego elementu kultury codziennej i materialnej.  Wprowadzenie do analizy gier retro z perspektywy kulturoznawczej i medioznawczej. Rozwijanie kompetencji interpretacyjnych uczestników w odniesieniu do zjawisk związanych z retrogamingiem, pamięcią medialną i przestrzenią gry. Pobudzenie refleksji na temat zmian pokoleniowych w doświadczeniu interaktywnej rozrywki.

Tematyka kursu

Historia i fenomen Pegasusa w Polsce jako przypadek kulturowego piractwa. Salony gier jako przestrzenie rytualne, społeczne i dźwiękowe. Estetyka i dźwięk tzw. “gier 8-bitowych”; analiza ekranów ładowania, rola intra w kulturze gier. Pamięć i nostalgia gracza – retrogaming jako praktyka kulturowa i emocjonalna. Gry jako performans – gracz jako ciało w interfejsie. Gry a codzienność – między domem, świetlicą a nielegalnym salonem. Gender i przemoc w grach retro – co się zestarzało, a co wraca? Współczesne formy przywracania retro (emulatory, moda, muzyka chiptune).

Efekty uczenia się

Uczestnik potrafi opisać gry wideo jako artefakty kultury materialnej i społecznej. Rozpoznaje podstawowe strategie estetyczne, narracyjne i dźwiękowe gier retro. Potrafi zanalizować zjawiska popkulturowe w perspektywie krytycznej i historycznej. Rozumie znaczenie nostalgii, pamięci pokoleniowej i przestrzeni medialnych. Zna podstawowe pojęcia związane z badaniami nad grami i kulturą medialną.

Metody pracy

Analiza materiałów wizualnych i dźwiękowych (ekrany gier, intro, plansze itp.). Praca autoetnograficzna – wspomnienia i opowieści uczestników o grach. Prezentacja urządzeń retro (z kolekcji prowadzącego). Dyskusje grupowe i krótkie zadania problemowe. Miniwarsztat – konstruowanie opisu „swojego salonu gier” lub gry pokoleniowej. Wyjście do współczesnego salonu gier – analiza przestrzeni i zachowań graczy.